Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Κόκκινη κλωστή δεμένη...


στην ανέμη τυλιγμένη
δωσ' της κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι να αρχινήσει!

Χωρίς ανέμη αλλά εξοπλισμένη με διάφορα μουσικά όργανα, πέπλα, κεράκια και τη μαγεία του σκοταδιού, η παραμυθού μας η κα Ζωή Νικητάκη, μας ταξίδεψε με τα λαϊκά παραμύθια από τη Σαλαμίνα μέχρι το Αϊβαλί και τη μακρινή Κίνα.
Συγκινηθήκαμε με την ιστορία της Ροδιάς, προβληματιστήκαμε με το ραγισμένο δοχείο, γελάσαμε με την τσαπερδόνα, ήμασταν με το μέρος και των τριών παληκαριών, ενώ κάποια στιγμή όντως αισθανθήκαμε σαν να ήμαστε στο μυστικό μέρος του δάσους.

"Μου άρεσε όλη η μέρα, ειδικά όταν μας έλεγε παραμύθια και πιο πολύ η Ροδιά"
Σεράινα

"Η παραμυθού μας βοήθησε να συνδυάζουμε την πραγματικότητα με τη φαντασία και να συνδυάζουμε τα μουσικά όργανα μεταξύ τους. Πιο πολύ μου άρεσε το παραμύθι Ένα παράξενο πράγμα, γιατί είχε περιπέτεια και ωραίο τέλος"
Λίνα

"Καλή ήταν η παραμυθού. Θα άκουγα ξανά το παραμύθι της Ροδιάς!"
Πετρούλα

1 σχόλιο:

  1. Χαίρομαι που σας άρεσε το ταξίδι που κάναμε στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών με εισιτήρια τη φαντασία και την καρδιά μας...
    Κι εμένα μ΄αρέσατε ως συνταξιδιώτες σ΄αυτό το ταξίδι σε διάφορες γωνιές της γης. Νομίζω πως έγινε αντιληπτό ότι υπάρχει μία γέφυρα που ενώνει τους λαούς και τους πολιτισμούς όλου του κόσμου. Το παραμύθι μιλά μια γλώσσα οικουμενική και κατανοητή απ΄όλους, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας, κουλτούρας. Κι αυτή είναι η γλώσσα της καρδιάς που μας ταξιδεύει στον κήπο της παιδικής μας ηλικίας, που είναι η μόνη αληθινή μας πατρίδα.
    Θα χαρώ να ξανάρθω στο σχολείο σας και να ξαναταξιδέψουμε στον κόσμο των παραμυθιών.
    Σας στέλνω μια κλωστή τ΄ονείρου
    και λίγη παραμυθόσκονη.

    Ζωή Νικητάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή